ភ្នំពេញ: របាំគោះត្រឡោក
ជាមរតករបស់ជនជាតិខ្មែរតាំងពីយូរលង់ណាស់មកហើយ។
វាត្រូវបាន
បងប្អូនខ្មែរយើងក្នុងស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង
ថែរក្សាទុកបានយ៉ាងល្អបន្តគ្នាជាច្រើនជំនាន់
មនុស្សមក។
ឯកសារ
វប្បធម៌-អរិយធម៌ខ្មែរ ដែលរៀបរៀងដោយលោកសាស្ត្រាចារ្យ ពន់ ឆាយ
បានរៀបរាប់ឲ្យ
ដឹងថា រហូតមកដល់អំឡុងឆ្នាំ១៩៦៥
ទើបក្រុមស្រាវជ្រាវនៃអភិរក្សមន្ទីរជាតិនៃទស្សនីយភាព និង
សាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទវិចិត្រសិល្បៈ
ចុះទៅធ្វើការស្រាវជ្រាវ រៀនសូត្រ ដល់ទីកន្លែង
ហើយបាន
អញ្ជើញគ្រូដើមដែលនៅចេះចាំរបាំនេះ ឈ្មោះលោកគ្រូ “វ៉ាត”
ជាគ្រូបង្រៀននៅសាលាបឋមសិក្សា
មួយក្នុងខេត្តស្វាយរៀង។
លោកមានចរិតចូលចិត្តកំប្លុកកំប្លែង ទាំងពាក្យសម្តី ទាំងកាយវិការ
ហើយ
ព្រមទាំងចេះប្រើសំឡេងត្រាប់តាមសំឡេងឧបករណ៍ភ្លេងយ៉ាងកំប្លែងថែមទៀតផង។លើសពីនេះ
លោកបានមកជួយបង្រៀននៅអភិរក្សមន្ទីរជាតិ
នៃទស្សនីយភាពក្រុងភ្នំពេញផងដែរ។ ប្រភព
ខាងលើនេះ បន្តថា ក្រោយពេលនោះមក
ទើបអ្នកសិក្សាចាប់ផ្តើមដំឡើងជារបាំ ដែលមាន
ទ្រង់ទ្រាយដូចអស់លោកអ្នកនាងបានឃើញសព្វថ្ងៃនេះឡើង។
របាំគោះត្រឡោក
ឬរបាំកណ្តូបសេះនេះ ត្រូវបានដំឡើងហើយស្រេច ហើយចាប់ប្រើប្រាស់ជា
ផ្លូវការ
ដោយចាប់ផ្តើមសម្តែងជូនភ្ញៀវជាតិ និងអន្តរជាតិទស្សនាចាប់ពីឆ្នាំ១៩៦៦
ជារៀង
រហូតមក។
ប្រភពដដែលនេះ
បន្ថែមទៀតថា របាំគោះត្រឡោក ឬរបាំកណ្តូបសេះនេះដែរ
ខុសប្លែកពីរបាំ
ប្រពៃណីឯទៀតជាច្រើន ដែលច្រើនតែទាក់ទងទៅនឹងជំនឿ
អារក្ខអ្នកតា អ្នកដូន ជាដើម។ ប៉ុន្តែ
ផ្ទុយទៅវិញ របាំកណ្តូបសេះនេះ
ត្រូវបានប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ នៅស្រុករមាសហែក ខេត្តស្វាយរៀង
និយមយកមកចូលរួមក្នុងពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍មង្គលការកូនប្រុសស្រី
ពិសេសគឺប្រើក្នុងពិធីហែកូន
កំលោះទៅវិញ។
ក្នុងពិធីហែកូនកំលោះទៅកាន់ផ្ទះខាងស្រី
ជាអាទិ៍នោះ គឺដើម្បីបង្កបរិយាកាសរីករាយសប្បាយផង
និងញ៉ាំងពិធីឲ្យអធិកអធមផង រីឯអ្នករាំមានស្រី មានប្រុស
ម្នាក់ៗកាន់ត្រឡោកដូង ដែលខាត់រលីង
យ៉ាងស្អាតមួយគូ
ហើយម្នាក់ៗដែលនិយមហៅថា “ត្រឡោកញីឈ្មោល”
រួចហើយរាំក្នុងចង្វាក់
ប្រពៃណីខ្មែរ (ភ្លេងការ)
ក្នុងចលនាស្វាហាប់ញាប់រន្ថាន់ ក្បាច់ប្រទាក់ខ្វែងគ្នា ដូចសត្វកណ្តូបសេះ
និងមានលក្ខណៈក្រមិចក្រមើម កំប្លុកកំប្លែងសប្បាយរីករាយថែមទៀតផង។
ម្យ៉ាងទៀត បើតាមការ
និយមរបស់ខ្មែរយើងយល់ថា ការរាំរបាំគោះត្រឡោក
នៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍មង្គលការនេះ គឺជាការ
បង្កើតឲ្យមានសិរីសួស្តី ព្រោះ
“ត្រឡោកញីឈ្មោល” នេះ ចំពោះជនជាតិខ្មែរយើងយល់ថា ជានិមិត្ត
រូបសម្បត្តិ
ធម្មជាតិ ជាពិសេសភោគផលកសិកម្មនៃជាតិរបស់ខ្លួន។ ជាងនេះទៅទៀត
“ត្រឡោកញី
ឈ្មោល” គឺតំណាងទឹក តំណាងដី
ដែលជាប្រភពផ្តល់ជីជាតិសម្រាប់ភោគផលកសិកម្មដុះលូត
លាស់ និងម្យ៉ាងទៀត
“ត្រឡោកញីឈ្មោល” ដដែលនេះ គឺជានិមិត្តរូបនៃការចងសម្ព័ន្ធរវាងភេទស្រី
និងភេទប្រុស ដែលនាំមកនូវការរីកចម្រើនបន្តពូជ៕
ដោយ ៖ សិស្សនិស្សិតក្រុមទី២
ផ្នែក ៖
ទំនាក់ទំនងសង្គមឆ្នាំទី២
រូបភាព ៖ Sabay ជីវិត និង សង្គម